"Od Kaina do Chazarii" część II.

Źródło - http://chazaria.blox.pl/html

Chazaria

 

Prawda o pochodzeniu polskich żydów

Niedziela, 17 lipca 2011 

Kolejne dowody na pochodzenie polskich Żydów od Chazarów

Mukowiscydoza jest jedną z najczęstszych chorób genetycznych u ludzi (średnio 1 na 2 500 żywych urodzeń). Dziedziczona jest w sposób autosomalny recesywny. Szczególnie często występuje u Europejczyków i Żydów Aszkenazyjskich  - patrz:  D. Abeliovich et al.: Screening for five mutations detects 97% of cystic fibrosis (CF) chromosomes and predicts a carrier frequency of 1:29 in the Jewish Ashkenazi population. Am J Hum Genet 51 (5), 943–950 (1992)
Link do tego artykułu:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1682830/?tool=pubmed
ŹRÓDŁO: http://pl.wikipedia.org/wiki/Mukowiscydoza


 

lech.keller@gmail.com

15:07, kaganowski
Link Komentarze (3) »

środa, 19 października 2005

Krótko o Chazarii i Chazarach

Chazaria wyróżniała się systemem tzw. podwójnej monarchii. Kagan był najwyższym (panującym) królem a Kagan-Bek był urzędującym królem i dowódcą armii. Kaganowie byli bardzo tolerancyjni, tak iż nawet jak przyjęli oni Judaizm jako religię dworu (a więc i państwa), to pozwolili oni chrześcijańskim Grekom, pogańskim Słowianom i Muzułmańskim Persom na wyznawanie ich religii. W stolicy Chazarowie mieli Najwyższy Sąd złożony z 7 sędziów, tak, aby każda ważniejsza religia obecna w ich państwie miała w nim swego reprezentanta. Na dodatek wyznawcy Judaizmu byli sądzeni według Tory, wyznawcy Chrześcijaństwa według Biblii, wyznawcy Islamu według Koranu, a tzw. poganie według swoich plemiennych (głównie słowiańskich) zwyczajów.

Więcej dalej na tym blogu!

14:21, kaganowski
Link Komentarze (4) »

środa, 08 czerwca 2005

Wiecej mapek Chazarii



Mapa Chazarii w IX wieku n.e. wedlug W. Shepherd Historical Atlas New York: Harper & Row, 1964

Mapa centralnej i wschodniej czesci Europy ok. 700-800 n.e wedlug K. Jazdzewskiego
(z broszury o wczesnej slowianszczyznie wydanej w Polsce ok. roku 1948)

(wiecej map postaram sie dodac w przyszlosci)

11:45, kaganowski
Link Dodaj komentarz »

niedziela, 05 czerwca 2005

NOWA CHAZARIA, CZYLI TAJNY PLAN PUTINA-SZARONA?

Uwaga: Ponizszy tekst zostal usuniety potajemnie z witryny "Racjonalisty" (http://www.racjonalista.pl) przez jej redaktora, niejakiego Maryjusza Gawlika-Agnosiewicza.

 

Lech Keller

NOWA CHAZARIA, CZYLI TAJNY PLAN PUTINA-SZARONA?

Mapa 1 Panstwo Chazarow na poczatku X wieku n.e.
(wedlug Kevina A. Brook'a)

Niedawna wizyta (pod koniec kwietnia roku 2005) rosyjskiego prezydenta W. Putina w Izraelu wywołała wiele zainteresowania w mediach na całym świecie. Jednakże prawdziwe cele tej wizyty wydają się być o wiele ważniejsze niż to życzyła by sobie podać do wiadomości publicznej dyplomacja rosyjska i izraelska. 

Choć wspomniano o propozycji zwołania w Moskwie konferencji na temat ostatecznego rozwiązania konfliktu izraelsko-palestyńskiego, to jednak nic nie przedostało się do „mainstream” mediów o rzeczywistej wadze wizyty Putina w Izraelu i proponowanej moskiewskiej konferencji. A stawka jest tu olbrzymia, zaś wygraną może być ni mniej ni więcej a pokój na Bliskim Wschodzie, a przynajmniej koniec konfliktu arabsko-żydowskiego. 

Ale co do tego ma Chazaria, która znikła z mapy Europy w XIII wieku n.e.? Otóż bardzo wiele: tajny plan Putina-Szarona polega bowiem na wskrzeszeniu owej wczesnośredniowiecznej Chazarii, tym razem w ramach Federacji Rosyjskiej i przesiedleniu na jej teren (dziś południowa Rosja i południowa Ukraina) praktycznie wszystkich Żydów izraelskich. Czemu ten plan ma mieć szansę powodzenia? Otóż dawna Chazaria jest kolebką obecnej izraelskiej elity, mianowicie tzw. Aszkenazi, czyli potomków Żydów z Europy Środkowej i Wschodniej (głównie Polski, byłego ZSRR, Niemiec i dawnych Austro-Węgier). Stąd też przesiedlenie Żydów do Chazarii nie będzie formą ich wygnania z tzw. Ziemi Obiecanej, a powrotem do ich rzeczywistej (etnicznej) kolebki.

Oczywiście, wymaga to najpierw zneutralizowania w Izraelu skrajnej religijnej prawicy oraz wykupu terenów dawnej Chazarii. Tylko pierwsze zadanie jest realnie trudne, jako iż Ukraina znajduje się w stanie rozpadu po wyborze Juszczenki na prezydenta, a tereny dawnej Chazarii są obecnie wyludnione, szczególnie po emigracji tzw. nadwołżańskich Niemców do RFN. 

Olbrzymie pieniądze (przynajmniej około 15-20 tysięcy dolarów USA rocznie na każdego żydowskiego mężczyznę, kobietę i dziecko w państwie Izrael[1]) przeznaczane rok w rok przez USA na pomoc dla państwa Izrael, pomoc z innych krajów (np. Niemiec) oraz dodatkowe a także spore fundusze gromadzone przez żydowską diasporę, a marnowane na budowę tzw. muru bezpieczeństwa, ochronę (najczęściej nielegalnych z punktu widzenia prawa międzynarodowego) osadników żydowskich, walkę z terroryzmem arabskim i potężne, a wiec niezmiernie kosztowne wydatki wojskowe mogą być bowiem przeznaczone na wykup ziemi na terenie dawnej Chazarii jej odpowiednie zagospodarowanie.

Ponieważ stosunkowo mało osób zna dokładnie historię Chazarów i Chazarii, to przypomnę iż Chazarowie (Chazarzy) byli plemieniem turskim [2] oryginalnie koczującymi w Azji środkowej.[3] Ich pierwotną wiarą był Tengri Szamanizm. Gdyby nie fakt, iż przyjęli oni Judaizm, najprawdopodobniej nie wyróżniali by się oni od innych turskich plemion, których potomkowie zamieszkują dziś Turcję, Turkmenistan, Kirgizję, Azerbejdżan i ich okolice. Historia państwa Chazarów obejmuje w przybliżeniu 800 lat: od V do XIII wieku n.e. Od około roku 550 n.e. do roku 630 n.e. 

Chazarowie zamieszkiwali Zachodnie Imperium Tureckie, rządzone wówczas przez tzw. Niebiańskich Turków (Kök Turks). Kiedy to Imperium rozpadło się w VII wieku n.e. w wyniku wojen domowych, Chazarowie uzyskali pełną niepodległość. Przyjęcie Judaizmu w połowie VIII wieku n.e. było symbolem niezależności politycznej Chazarii, która wówczas utrzymywała równowagę sił między muzułmańskim Kalifatem Bagdadu a chrześcijańskim Cesarstwem Bizantyjskim. 

W okresie maksymalnego rozkwitu państwo Chazarów obejmowało obszar południowej Rosji, północnego Kaukazu, wschodniej Ukrainy, Krymu, zachodniego Kazachstanu i północno-zachodniego Uzbekistanu (p. mapy 1 i 2), oraz inne plemiona turskie takie jak Sabirs i Bułgarowie. W IX wieku Chazarowie władali też plemionami wschodnich Słowian, Madziarów, Peczengów, Burtów i nad pólnocnokaukaskimi Hunami. Nawet Morze Kaspijskie zostało nazwane wtedy „Morzem Chazarskim”.

Mapa 2 Chazaria w pelni jej rozkwitu (wedlug Koestlera)

Chazarowie odegrali znaczącą rolę w historii Europy. Pośrednio (poprzez wygnanie „oryginalnych” Bułgarów[4] z terenu obecnej Bułgarii) spowodowali oni utworzenie nowoczesnego narodu Bułgarskiego. Poprzez działanie jako państwo buforowe między światem Islamu a światem Chrześcijaństwa, Chazaria powstrzymała Islam od ekspansji na północ od Kaukazu, prowadząc na przełomie VII i VIII wieku serię (na ogół zwycięskich) wojen znanych jako Arabsko-Chazarskie. Pierwszą stolicą Chazarii był Balanjar (Górny Chir-Jurt). Około roku 720 Chazarowie przenieśli swą stolicę do Samandaru (przybrzeżne miasto w północnym Kaukazie znane z pięknych ogrodów i winnic). 

W roku 750 stolicę Chazarii przeniesiono na około 200 lat do miasta Itil (Atil) na brzegu Wołgi. Itil przylegał do Khazaran (Chazaran), głównego ośrodka handlowego Chazarii. We wczesnym X wieku ludność Chazaran-Itil składała się głównie z Muzułmanów i Żydów oraz nielicznych Chrześcijan. Chazarowie mieszkali w miastach podczas zimy, ale od wiosny, aż do jesieni zamieszkiwali oni w stepie. Niektórzy autorzy (np. cytowany uprzednio Brook) twierdzą iż Kijów, stolica współczesnej Ukrainy, został założony przez Chazarów albo Madziarów, jako iż jego nazwę można wyprowadzić z tureckiego (Küi = brzeg rzeki + ev = osada). Chazarzy zamieszkiwali nie tylko Kijów ale też i Kercz (Bospor), Feodosię, Tmutorokan, Chufut-Kale, Sudak i Sarkel. 

To ostanie miasto posiadało największą fortecę Chazarów. Została ona zbudowana w roku 834 przy pomocy Greków (Grek Petronas Kamateros był jej głównym budowniczym). Chazaria leżała też na ważnym szlaku handlowym łączącym Azję i Europę, w tym na tzw. Drodze Jedwabnej (Silk Road) łączącej Chiny i Azję Środkową z Europą. Chazaria wyróżniała się systemem tzw. podwójnej monarchii. Kagan był najwyższym (panującym) królem a Kagan-Bek był urzędującym królem i dowódcą armii. Kaganowie byli bardzo tolerancyjni, tak iż nawet jak przyjęli oni Judaizm jako religię dworu (a więc i państwa), to pozwolili oni chrześcijańskim Grekom, pogańskim Słowianom i Muzułmańskim Persom na wyznawanie ich religii. 

W stolicy Chazarowie mieli Najwyższy Sąd złożony z 7 sędziów, tak, aby każda ważniejsza religia obecna w ich państwie miała w nim swego reprezentanta. Na dodatek wyznawcy Judaizmu byli sądzeni według Tory, wyznawcy Chrześcijaństwa według Biblii, wyznawcy Islamu według Koranu, a tzw. poganie według swoich plemiennych (głównie słowiańskich) zwyczajów (dedykuję tę chazarską tolerancję religijną zwolennikom wpisania tzw. wartości chrześcijańskich do prawa państwowego). 

Starożytne społeczności żydowskie istniały na Krymie nawet wcześniej niż został on poddany kontroli Chazarów. Powiększyły się one jednak znacznie gdy przybyli tam uchodźcy przed rebelią Mazdaistów w Persji oraz prześladowaniami bizantyjskich cesarzy Leona III i Romanusa I Lecapenusa. Żydzi przybyli też do Chazarii z współczesnego Uzbekistanu, Armenii, Węgier, Syrii i Turcji. 

Ukraiński uczony Omeljan Pritsak szacuje, że w X wieku n.e. było w Chazarii około 30 tysięcy etnicznych Żydów (Izraelitów). Judaizm został przyjęty około roku 838 n.e. jako oficjalna religia dworu, a więc i państwa Chazarów przez króla (kagana) Bulana. Legenda głosi iż Bulan zdecydował się na Judaizm po wysłuchaniu debaty pomiędzy reprezentantami Judaizmu, Chrześcijaństwa i Islamu. Król (kagan) Obadiah założył później w Chazarii liczne synagogi i żydowskie szkoły. Miszna, Talmud i Tora stały się w ten sposób ważne dla Chazarów, którzy od X wieku używali też hebrajski jako język urzędowy. 

Sam Święty Cyryl przybył w roku 860 do Chazarii z Bizancjum aby „nawrócić” Chazarów na Chrześcijaństwo, ale owa próba zakończyła się fiaskiem, w odróżnieniu od udanego „nawrócenia” Słowian. 

Ogólnie, Chazarowie uważani są w historiografii za ludzi tolerancyjnych, otwartych na resztę świata i wyróżniającymi się w sztuce, rzemiośle i handlu. Wiele artefaktów chazarskich, pokazujących ich artystyczne i przemysłowe talenty, dotrwało w muzeach do obecnego dnia. W X wieku n.e. Wschodni Słowianie zostali zjednoczeni pod władzą Wikingów, i tak powstała Ruś Kijowska. Zarówno Ruś jak i Madziarzy byli pod silnym wpływem Chazarów, i tak na przykład zaadoptowali oni na pewien czas system podwójnego królestwa (kaganatu), a książęta ruscy nawet pożyczyli tytuł kagana. Ruś Kijowska przyjęła też chazarski system sądowy. 

Także niektóre słowa chazarskie stały się częścią języka protosłowiańskiego: na przykład „bogatyr” („odważny rycerz” – polski „bohater”) wywodzi się z chazarskiego słowa „baghatur”. Pierwszą klęskę ponieśli Chazarzy w roku 965, kiedy to kijowski książę Światosław (Svyatoslav) zdobył Sarkel - największą fortecę Chazarów, a 2 lata później stolicę Chazarii - Itil. Państwo Chazarów wegetowało aż do XIII wieku, a śmiertelny cios zadał mu dopiero Dżyngis Chan (1162-1227), który w roku 1223 spustoszył Chazarię aż po Krym i wygnał tamtejszych Chazarów i Żydów do Europy Środkowej i Zachodniej. 

Pomimo utraty państwa, Chazarowie bynajmniej nie zniknęli z powierzchni Ziemi. Spora ich cześć uciekła bowiem na zachód, na tereny dzisiejszej Polski, Rumunii i Węgier, a później do Niemiec i Francji, mieszając się tam z lokalnymi społecznościami żydowskimi i tworząc w ten sposób tzw. Aszkenazi, czyli środkowoeuropejską społeczność żydowską.[5] 

Plan Putina-Szarona ma więc sporą szansę na zbudowanie trwałego pokoju na Bliskim Wschodzie poprzez przeniesienie współczesnego państwa żydowskiego na tereny dawnej Chazarii, kolebki obecnej elity izraelskiej (Aszkenazich), a więc zakończenie sporu o Palestynę. Rosja ma też wiele do zyskania, albowiem znaczna część pomocy światowej dla Żydów pozostanie w naturalny sposób w Rosji: np. drogą handlu (głównie poprzez zakup surowców, szczególnie energetycznych), a więc dostanie się do rąk rosyjskich, wzbogacając w ten sposób Rosję i jej mieszkańców. 

Jedynymi przegranymi wydają się być ekstremiści religijni z Izraela (w tym osadnicy żydowscy zamieszkujący tereny strefy Gazy i Zachodni Brzeg Jordanu), ale jak się okazuje ich siły i wpływy nie są wcale tak spore, jak to się wydawało do niedawna, a obecny premier państwa Izrael, Ariel Szaron, szykuje się do pierwszej rozprawy z nimi w ramach ewakuacji osadników żydowskich ze strefy Gazy. Oczywiście, nikt nie może zagwarantować powodzenia tego planu, ale jego sukces byłby wygraną nie tylko dla Żydów i Palestyńczyków, ale praktycznie dla całej ludzkości. Życzmy mu więc powodzenia!

[1] Jak podaje R. Curtis na stronie „’Prawdziwe kłamstwa’ o amerykańskiej pomocy dla Izraela” http://www.greendevils.pl/polityka/prawdziwe_klamstwa/prawdziwe_klamstwa.html „kompletna amerykańska pomoc dla Izraela w formie zapomogi i gwarancji finansowych w roku fiskalnym 1997 wyniosła 5,5258 miliardów dolarów.(...) Dla amerykańskich podatników oznacza to przekazanie 23 240 dolarów na głowę każdego mieszkańca Izraela..”

[2] Pochodzenia tureckiego, a więc „aryjskiego”.

[3] Patrz: Kevin Alan Brook “An Introduction to the History of Khazaria” (“Wprowadzenie do historii Chazarii”) - http://www.khazaria.com/khazar-history.html, tegoż „The Khazars: A European Experiment in Jewish Statecraft” („Chazarzy: Europejski eksperyment w dziedzinie państwowości” -http://www.wzo.org.il/en/resources/view.asp?id=140 oraz Arthur Koestler „The Thirteenth Tribe’ („Trzynaste plemię”) - http://198.62.75.1/www2/koestler/ – powyższe źródła zawierają obszerną bibliografię przedmiotu i szczegółowe mapy, częściowo reprodukowane w tym artykule.
 
[4] “Protobułgarów”.
 
[5] Jest to nie tylko opinia Koestlera, który z powodu napisania swej książki o Chazarach a więc i o niesemickim pochodzeniu większości współczesnych żydów został zamordowany (najprawdopodobniej przez tajne służby państwa Izrael), ale i Abby Ebana, ministra spraw zagranicznych państwa Izrael w latach 1966-1974 (p. jego książka z roku 1968 “My People” – “Moi Ludzie”).

Linki:
Kevin Alan Brook “An Introduction to the History of Khazaria” (“Wprowadzenie do historii Chazarii”) - http://www.khazaria.com/khazar-history.html

Kevin Alan Brook „The Khazars: A European Experiment in Jewish Statecraft” („Chazarzy: Europejski eksperyment w dziedzinie państwowości”
- http://www.wzo.org.il/en/resources/view.asp?id=140

Arthur Koestler „The Thirteenth Tribe’ („Trzynaste plemię”)
- http://198.62.75.1/www2/koestler/

Feliks Koneczny "Cywilizacja zydowska"
- http://www.polonica.net/Cywilizacja_zydowska_15.htm

Inny blog o Chazarach czyli "Chazarski wiatr"
- http://chazar.blogomania.pl/

Rzeczpospolita
http://www.rp.pl/artykul/398485_Narod_zy%20dowski_zostal_wymyslony.html

Dodatkowe mapki.